Genç İŞİD savaşçılarının gizli hayatları

Şubat ayının sonlarına doğru ve bu insanlar hayatlarının savaşı ortasındalar. Üç gün içinde, Musul'un güneyindeki topraklarda şimşek ilerleme kaydettiler. Önlerinde onlara Buseif köyü, sonra yıkık havaalanı ve şehrin batısındaki mahalleler.

Her şey hızlı bir şekilde artar, ancak Musul'a yaklaştıkça, karşılaştıkları IS savaşçı sayısı da o kadar artar ve yollar ve yollar boyunca cesetler göç ettirilir.

Şehrin doğusundaki saldırıdan - 100 gün aldı - bu savaş için iyi hazırlanmış IS zaten açıktır. Musul, her bölgede silah dökümleri ve saklanma yerleri bulunan dev bir cephanelik haline geldi.

Tepeye çıkmadan tepeye çıkmadan önce, tekrar ölü kavgacılara bakıyorum. Birinin yanındaki çimlerde, IS damgasıyla işaretlenmiş küçük bir kağıt parçası buluyorum.İzin izni belgesi. Sırtında, kanıyla bulaşmış durumda.

Askerler cesetlere son bir kez bakıyorlar. Gölgelerdeki genç adamın parasını buluyorlar - az miktarda Suriye poundu, neredeyse değersiz. Ancak diğer cebinde küçük ve çok daha değerli bir şey var - bir cep telefonundaki hafıza kartı.

Üzerindeki resimler, ölü insanların hayatlarının parçalarını, aramızdaki derin dostluk, vahşetlerini ve Musul savaşı boyunca yaptıkları yolculukları ortaya çıkarmamızı sağlayacaktır. Ve gölde ölü avcıya ışık tutacak. Bu genç adam kimdi ve İslam Devletinin sırları geride bıraktı mı?

Fotoğraflar parlak aile anıları olarak başlıyor, ancak yakında kararacak. Genç adam oturmuş, yüzünde bir gülümseme izi varmış gibi. Küçük bir kızın yanına bakıyordu. Belki de kızkardeşidir. Onu yakın tutuyor ve işaret parmağını kaldırdı - bir gerçek tanrı için İslami işaret.

Saçları kıvırcık, uzundur ve ortada ayrılır ve resimler ilerledikçe düzenlenir. Yanakları ve dudakları bir kızım pembe çevirdi, gözlerinin beyazlarına dokundu ve parlaktı.

Bir dönüşüm yaşanıyor.

Yakında o askeri vitese, bir Kalaşnikov omzuna asıldı, üst cebinde bir telsizdi.

Başka bir fotoğrafta uyuyor. Neredeyse kesinlikle poz verildi, niyet bir savaşçıyı dinlenmektir.

Bu artık bir aile albümü değil, artık şehit olma ihtimali olan, bebeği yüzlü bir intihar saldırganının, temizlenip kendi davasını kendine feda etmeye hazır olduğunu gösteren bir kayıt.

Vücutta bulunan hafıza kartında da başka resimler var.
Genç erkekler ve oğlanların bir grup fotoğrafı var. Savaşçı çerçeve içinde değil. Belki kamera arkasında, çekim yapıyor.Daha sonra, erkeklerin ve erkeklerin çoğunun Musul'tan geldiğini ve arka hat yedekleme birimi olan Nineveh İtfaiye Grubu'nun bir parçası olduğunu öğreneceğim. İS'deki zamanı aralarında derin bir bağ oluşturdu.

En çarpıcı şey savaşçının koltuğu gibi görünen bir fotoğraf.Bu adam daha yaşlı görünüyor, saçları uzun ve ayrılmış durumda. Kameraya dikkatle bakıyor. Gözüm beline yerleşmiş ellerine çekiliyor. İlginçtir, siyah eldiven giyiyor. Gömleğinin altında saklı olan bu ellerin altında bir intihar kemeri var.Başparmakları kabarcıklarının üzerinde duruyor.

Eldivenler, patlayıcıyı patlatacak olan anahtarı gizlemek için giyilir, böylece hedef çok geç olmadan haki gülümseyen genç adamın haki bir tehdidi tanımaz.

Yaşlı erkeklerle de grup resimleri var. Savaş sıkılaştırılmış ve yaralanmış, yüzleri unutulmaz. Musul da bazılarına tanıdık geliyorlar.

Ancak telefon kartındaki fotoğrafların ortaya çıkması gereken başka bir sırrı var, bir tanesi burnumun tam altındaydı.

Musul savaşında savaşan erkekler iki devlet arasında değişir - savaş alanının aşırı dikkatli olması ve geceleri birkaç saat uyuyarak zar zor dokunan yutma yorgunluğu.

Adamları takip eden bir gazeteci olarak, aynı rutine girerim.Şafaktan önce yükselen, öne doğru sürülür, havan ve roket ateşini atlatırken izlerler, yol kenarında bombalar ve uçaklardan kaçınırlar. Ve keskin nişancılar ve dövüşçüler ateş ederken ördek atma.

Geceleri tekrar çalışmaya başlamadan önce mürettebatımın, ekipmanlarımı şarj etmesi ve biraz uyku zamanı var.

Dolayısıyla, uyku alanlarına çok fazla dikkat etmiyoruz.Kısacası, karanlık, yorgun ve başka önceliklerimiz var.Bildiğimiz tek şey bubi tuzakları olup olmadığı ve burada nispeten güvende olduğumuz.

Çiftlik evinde neredeyse iki hafta geçtikten sonra, üç savaşçının cesetleri hâlâ yere düştüğü yerde yalan söylüyor.Ancak köpekler ve kuşlar cesetlerinde. Onlar giderek daha fazla tanınmamaktadırlar.

Cep telefonundan çektiğim resimleri tekrar gözden geçirdiğimde kuruş düşer. Bu adamlar sadece çiftlik evinde savaşmadılar. Onların da eviydi. Bazı resimlerde duvarlarını ve mobilyalarını tanıyorum.

Gizliliğin keşfedilmesi:

Cephedeki son günümüzde, sadece birkaç saat içinde Irbil'in güvenliğini sağlamaya ve geri dönmeye çalışırken keşfetmeye karar veriyorum. Uyku tulumun üstünde bir pencere var. Tozlu perdeyi çıkardım. Halifeliğin gizli emirlerinin altında resmi IS emirleri var.

Kaynaklar için, özellikle de insan gücüyle mücadele ettiğini ve halifeliğin saflarının hızlı tükenmekte olduğunu gösteriyorlar.

11 Kasım'da İslam Devleti Savaşı Bakanı daha özel kuvvetler görevlilerini çağırıyor.

Aralık ayı ortasına kadar, cepheden çölleşmeyi önlemek için yeni siparişler verildi.

Bir odanın arkasında, duvarı bir battaniye örter. Arkasından bir taslak hissedebiliyorum, bu yüzden keskin bir römorkör veriyorum. Bir toz bulutu içinde düşer ve tekli bir sebze bahçesine ve bir yatağa sahip küçük ve aydınlık bir oda ortaya çıkarır.

Bu ölülerin uyku mahalleleridir. Elbiseleri ve daha bir çok şey yerin dibinde dağılmış durumda.

İHALE duvara afişlerinin yanında, hilafetin suçlarından dolayı cezalandırılanların listesi olan bir Chelsea Football Club yastık kılıfı var.

Elektrikli parçalar muhtemelen askeri amaçlar için prizden ve fenerlerden çıkarılır. Karışıklığın ortasında, gözlerim bir şey yakalar. Ön tarafında resimlenmiş, sarışın saçlı bir bebeğin bulunduğu mantar önleyici bir ilaç kutusu.

Gözleri dikkatlice dışarı atılır. Bu dehşet muhtemelen insan biçiminin tasvirinin İslami bir yasaktan ötürüdür.

Oda pis. Gizli malzeme yığınlarında, önemli bir şey geride kaldı. Ayrıntılı el yazısı notlar ve diyagramların birkaç sayfası dikkatle katlanır. Yazarın açıkça ifade ettiği şey, onun İŞ personelinin köşesinde ve cesur İngiliz harfleriyle yazılmış olması: onun adı: Abu Ali Al Moslaue. Bu fotoğraflarda tasvir edilen genç adamın adı mı?

El yazısı, başlangıçta düzgün ve dikkatlidir ve notlar titizdir.Aslında önemli bir amaca, yaşama ve ölüme hizmet ediyorlar.Ebû Ali harçları nasıl ateşleyeceğini öğrendi. Kendisinin mükemmel ve gayretli bir öğrenci olduğu anlaşılıyor. Ancak tüm öğrenciler gibi derslerin sürüklenmesiyle daha dikkatsiz ve kararsızlaşıyor.

Ancak eserinden gurur duyuyor. Google Maps'teki koordinatları gerçek hedefleme koordinatlarına dönüştürmek için pratik uygulamalara dikkat çekiyor. Pusula derecelerini ve harç mermi çizgilerini kavisli olarak çiziyor.

En önemlisi, mühimmat bölümünde ve kendi el yazısıyla, "kimyasal mühimmat" ı silah olarak listeliyor.

IS'nin Musul'da kimyasal silahlar kullanıp kullanmadığı konusunda çok tartışmalar var. Burada en azından eğitimli olduklarını ve onları kullanmaya hazır olduğunu biliyoruz.

Notlarını kişiselleştirir, birim için bir logo ve genel destek birimleri olarak adlandırılan geçici IS damgasını tasvir eder.

Ve "İslam Devleti: Peygamber Metodu İle" ve "İslami Devlet kalır, dolandırıcılara rağmen" sloganları vardır.

Bir Eğitim Bölümü sınav kağıdı defteri olarak kullandı ve bu eğlenceli olduğunu açıkça görüyor.

Okul yılını 2016-17, Subject: Mortar olarak kaydetti ve kendi kağıdını puanladı: "Final Marks: Tebrikler. Geçtin. Toplam İşaretler: 100. "

Saklanmak için daha da fazla sır var. Parçacık içinde arama yaparken gözlerimle bir şey yakalar.

İlk önce ilgisiz görünüyor. Dizüstü bilgisayarı paçavralar halinde, bir ipliğin içinde asılı duruyor. Birisi aynı İslami şiiri ve bir dua cümlesini bir kaç sayfada sanki belleğe alıştırmak için birkaç kez yazdı. Hata var, el yazısı perişan, yapı keyifsiz. Bu kesinlikle kesinlikle Ebu Ali'ye ait değildir.

Fakat rakamlar ortaya çıkıyor, isimler, tablolar, tabulasyonlar ve permütasyonlar. Bu isimleri ve sayıları kim çizmişse, devriyeler gönderme, insanları biraraya getirme yetkisi vardı, ne kadar ateş ettikleri ve bir sonraki gezilerinde kaç kişiye ihtiyaç duyduklarını görüyorlardı.

Muhtemelen o çiftlik evinde üst düzey birine, muhtemelen o adamların komutanı aittir. Onun adının Ebu Hashem olduğunu keşfediyorum.

Dizüstü bilgisayar sırlarını açığa çıkarıyor - Nineveh Fire Support Group'un alt birimi olan Al-Buseif Hava Savunması Tugayı'ndan bir birimin defteridir. Hepimiz aynı çiftliği paylaşıyor olmalılar.

Sonuçta, Ebu Hashem sekiz erkek ve iki araç emreder. Al-Buseif Hava Savunması mobil devriyesinin büyük bir bölümünü oluşturdular. Çift kutuplu bir hava topu ve daha küçük kalibre, tek namlu ağır makineli tüfek ile bir başka kamyonetle Hyundai tahrik kamyonu kullandılar. Her iki araç da, İslam Devleti'yle savaş araçları için tercih edilen renk olan beyazdı; çünkü kir ile kamufle etmek ve araziye karışmak daha kolay.

Komutan Abu Hashem gayretli görünüyor. O sıralar, kullanılan silah çeşitleri, kamyonlarının şasi numarası, kaç tane mermi, tipleri, kaç tane mermi ateşlediğini, hatalı olanlar da titizlikle kaydetti.

İyi bir lojistik görevci değildi, aynı zamanda küçük birliklerin nasıl çalıştığını da anladı. Kayıt, adamları arasındaki bağları nasıl güçlendirmeye çalıştığını gösteriyor. Hayatlarını planlayarak, Abu Hashem birlikte aynı araçta çalışan savaşçıları bir araya getirmeye ikna etti.

Ve böylece, Ebu Riad'la öğle yemeğine çıkarken, diğer aracın sürücüsü olan şöförü Ebu Hafs bir topçu Ebu Al-Şam ile eşleştirilir.

Komutan, seyir defteri gösterileri, bunun içine açıkça bir düşünce koymuştur. Temiz bir taslak koymadan önce isimleri kaldırarak iki olası değiştirme üzerinde çalıştı.

Komutanın yükü birliklerine komuta ederken Ebu Hashem'in aklında ağır basıyor olmalıydı. Bununla birlikte, bu onu yumuşatmadı.

Deneyimli bir komutan gibi o da zorlu bir disiplin tarafı göstermeye hazır olduğunu kanıtladı. Bir yazılı emriyle, astlarından birine bir devriye götürmesi için görev yapıyor."Yoksun bulunanlar cezalandırılmalıdır" diye emretmektedir."Allah sizi iyilik ile ödüllendirebilir," diye iyi diliyor.

Fotoğrafları ve belgelerin paketlerini yanıma alarak, çiftlikten ve en sonunda Irak'tan ayrılıyorum. Ama aylarca erkekler kafamda kalıyor.

Zaten tanıdıklarımı kullanarak, daha fazlasını öğrenebilir miydim? Aileleri var mıydı? Nasıl bir hayat sürdüler?

Adamlar hakkında daha fazla bilgi edinmek için aramam Musul'da başlıyor. Nisanın başında ve Irak'ın ERD kuvvetlerinin 1. Tugayı şehrin batısında derin.

Çiftlik evi, bir ömür boyu gibi görünüyor. Onların yeni üssü, cepheye yakın bir ev, yerleşim bölgesinde.

Harç yangınının sürekli dökülmesi pencerelerden geriye ne salınır. Yakalanan Şüpheliler buraya getiriliyor. Bir adam savaş uçaklarıyla bir toplama kamerasından çekiliyor.

Kötü dövüldü. T-shirt'ü kanla kaplıdır. Ona kim zarar verdiği belli değil.

Birlikler olmuş olabilir ya da ileriki yıllarda onları kontrol altına alıp ezilmiş olanlar üzerine intikam alan yerli halk olabilir.

Bir istihbarat uzmanı beni bir arka odaya çağırıyor. "Benimle tanışması gereken biri var, başkasıyla paylaşmadığım birisi var" diyor.

Genç, şaşkın görünümlü bir adam, hafif ve giyinmiş bir asker gibi giyinmiş odaya geliyor. Ona İbrahim deriz.

İki yıl boyunca İB ile savaştı, fakat bir tutuklu değil. Irak güvenlik güçleri için çalışan iki kişilik bir ajandır.

Ona çiftlikten getirdiğim fotoğrafları gösteriyorum.

Quentin İbrahim'le konuşur:

"Onları çok iyi tanıyorum," diyor. "Onlar savaşçılar. Onlar Khaled Ibn Al-Walid Birliğindeydiler. Bu bölümün komutanıydı, "diyor fotoğraflardaki yaşlı adamlardan birine işaret ediyor.

"Cephe birliklerine destek birimi gibi davrandılar. İhtiyacın duyulmaz onları harekete geçirirler. "

İstihbarat teşkilatının yanı sıra, adamların çoğunlukla Musul'tan geldiğini doğruladı. İbrahim, İŞ üyeliğini kendisine ve büyük olasılıkla resimdeki erkek ve erkeklere yansıttı.

Nineveh Ateş Destek Grubu'ndan gelenlerin spartan yaşadığını belirtti. "Basit bir hayat olan Peygamber gibi yaşamanız gerekir. Bir savaşçının hayatta kalması için çok az ihtiyacı var "diyor.

İbrahim'den ve diğerlerinden, resimdeki erkeklerin ve erkeklerin çoğunun öldüğünü gördüğüm açıktır.

Fotoğraflardaki tüm erkeklerin belirlenmesi imkansız oldu. IS savaşçıları kuralları kullanıyor, fakat oyunda başka bir faktör var.

Musul özel kuvvetler ekibinin bir üyesi "İŞ geldiğinde onlar çocuktu, biz onları erkek olarak tanımıyoruz."

İlerlemeleri Musul'un eski kenti çevresinde durmadan çok önce, Irak kuvvetleri şehrin batısına doğru hızla ilerledi. Ve görünen o ki Nineveh Fire Support Group'un öngördüğünden çok daha hızlıydı.

Ebu Ali ve kollarındaki kardeşleri, saklandığı yerdeki materyali yok etme vakti yoktu. Operasyonel güvenlik konusundaki kavrayışları zayıftı.

Çiftlik evinin tabanında bulunan bir kağıt kağıdı Musul'daki yerlerin koordinatları haline geldi.

Google Earth haritalarını kullanarak, bilgileri çiziyorum. Kasım 2016'da ziyaret ettiğim bir harç fabrikası olan bir yeri tanıyorum. Irak güvenlik güçlerine göre diğer koordinatlar harç depolama ve üretim birimleridir.

Yaklaşık bir düzine insan fabrikada hassas öğütülmüş harç kabukları üretiyorlardı.

Koalisyon uçaklarından gizlemek için bina çatısının deliklerinden petrol yangınları yakmışlardı.

Nisan ayında harç dökümhanesine döndüğümüzde, kabukların temizlenmesi ve ticari kullanıma geri döndürülmesi.

Şimdi savaşta hasar görenlerin yerine su depoları ve çatı yapılmaktadır.

Kasım ayında insanlar orada silahlar üreten savaşçılar hakkında konuşmak istiyorlardı, ancak Nisan ayına kadar Doğu Musul'da bir tehlike var. Yerliler İD'den kurtulmuş olabilir, ancak militanların çok uzakta olmadığı düşünülüyor. İhbar korkusu havada asılı kalır.

Nineveh İtfaiye Grubu'ndaki insanları tekrar izlemek için neden yolculuğumun son hedefine giderken neden anlamak kolaylaşıyor.

Çiftlik evinden aldığım kağıt ve belgeler arasında bir takım dini kitaplar var.

Hepsi Doğu Musul'da bir caminin mühürüyle damgalandı - bir imam taşıyan biri genç erkeklere ithaf edildi.